istanbul tipografi,,

istanbul istanbul baksın yine gözler,,

tedirgin bir ruhum var benim..

yaptığım,yapacağım yada aslında hiç oralı olmayacağım şeyleri bile binlerce kez elekten geçirmek yaşlandıo beni.evt evt kesinlikle bu böle derinden hissedebiliorm bnu.nedenlerle, ama nielerin kolkola gezindiği bi beynim var çünkü,önünün sağlam olduğuna gerekenden daha fazla inanmadan adım atmayan ayaklarım,hoşlanmadığı hayat sahnelerinde hiç düşünmeden kapanan gözlerim,gözlerine itaatkar kulaklarım,bencil oluo olmaktan tedirgin bi ruhum var benim ve üstelik titreyen ellerim ...

şiirlenmek,,

algımız kapsamındaki her şeye anlam yüklemekte otomatizeyiz.lakin benim gözlemlediğim;anlamların karşılığı olarak ortaya serpiştirdiğimiz kavramlar yazık ki bu anlamları karşılamıyor.şiir belki de tam bu sırada doğuyor.yani karmaşamıza kimi zaman bir teselli,bir yol gösterici olarak.umutsuzluğumuzu unutturuyor.belki de üzerimize bu dünyanın çöktürdüğü 'yabansı dil' ancak şiirle kendine bir karşılık bulabiliyor.dışını karalara boyamış ve bu sayede bütün renkleri soğuran kalın bir'dış duvar'ı ve içine akların tünediği ve bu sayede de bütün renkleri yansıtabilen bi 'iç yapısı 'olduğunu düşünüyorum şiirin.bu kadarı benim için bile fazlaca idddalı.alper g.

http://http://fizy.com/#s/20jsuy mazhar alanson 'benim hala umudum var'

okuduğum kitapta kadının ölen kocasıyla bi kere olsun konuşabilmek için gezmediği medyum,ruh çağrıcı kalmadı aman tanrım çok acıklı!.(

bu günlerde..

önce cumartesiyi sonra tekrar cumartesiyi alev alevi ardından beni bırakmayı ve lavinyayı dinledim şimdi tekrar 'bakışların gittiğin yerden uzak'die başlayan ruhumu eriten bi ses var kulağımda.ne hakkında yazacğım konusnda bi fikrim yok yada eet bi fikrim sorsalar hala blogyazmayı saçma buluorrm.)(şimdi gülme incirim diyor şarkı)karmaşık duygular içerisinde hayatım,afrikaya her zamn gitmek isteğimden daha fazla gitmek istiorm mesela bu günlerde umut besliyorum bi gün yolum düşücek die inanıorm da aslında galiba,şehit haberlerine bakıp gözlerimden yaşlar boşanması bi kaç saniyemi almıyor bu günlerde...bişeyler somut bişeyler yapmam gerektiği hissine fazlasıyla kapıldım mesela ve yemin ederim ki bu korkunç ve peşinden 'hiç bi işe yaramadığımı ima eden' bi ton duyguyu sürükleyen bi duygu.sadece bi okul bitirmenin bi işe yaramadığı her zaman kendine artılar katman gereken bi ülkede yaşıyor olmak canımı sıkıyor atalet kapladı yüreğimi ruhumu esir aldı resmen..büyük bi zevkle!okuduğum 'postmodernizm küreselleşme ve islam'adlı kitabı yarıda bıraktım(eet yarıda bıraktğım kitap sayısı hayli fazla)2 günlük kısa istanbul ziyaretimde edindiğim 3 kitaptan seçtiğim biri(hayatımda ilk kez yaptım)daha önce adını ve yazarını hiç duymadığım tam 570 sayfalık sırf cicili bicili kapağına bakıp yada sıradan komik genç kız romanı die tercih ettiğim 'senden başka yok'adlı kitabı okumaya başladım.eet hiç ama hiç bir akademik bilgi içermeyen tüm orjinal ve çok anlamlı kelimelerden yoksun bi kitap,ama komik.bugün 2.gün ve sayfam 292:D kocası ölmüş bi genç kızın trajikomik olmayan hikayesinin trajikomik anlatımı eet kabul ediyorum başarılı' bu kitaptan ne öğreneceksin neden okuyosn ki'die die bu sayfaya kadar geldim(şimdi aşkın e hali çalmakta arkadışmla fd konserinde çok az insanın bildiği ama biz fdkoliklerin avaz avaz sölediğimiz şarkı.)bu günlerde böyle işte hayatım oklun gitgide yaklaşan son yılı beni bi kova hamam böceğinin yapabileceğinden daha fazla korkutuo yılı sonsuz olan,hiç bitmeyen bi üniversitede okumayı isterdim...saçmalıklarımın ardı arkası kesilmeyen şu günlerde insanlara formsprinden adımı gizleyerek saçma sapan sorular sormaya da başladım üstelik eet itiraf ediorm suçlu benim.) bide bide kitap kapağı tasarımlarım için küçük bi defter alıp çizmeye başladım tekrar bu bni mutlu edio.ve nadas la biten gecem..