algımız kapsamındaki her şeye anlam yüklemekte otomatizeyiz.lakin benim gözlemlediğim;anlamların karşılığı olarak ortaya serpiştirdiğimiz kavramlar yazık ki bu anlamları karşılamıyor.şiir belki de tam bu sırada doğuyor.yani karmaşamıza kimi zaman bir teselli,bir yol gösterici olarak.umutsuzluğumuzu unutturuyor.belki de üzerimize bu dünyanın çöktürdüğü 'yabansı dil' ancak şiirle kendine bir karşılık bulabiliyor.dışını karalara boyamış ve bu sayede bütün renkleri soğuran kalın bir'dış duvar'ı ve içine akların tünediği ve bu sayede de bütün renkleri yansıtabilen bi 'iç yapısı 'olduğunu düşünüyorum şiirin.bu kadarı benim için bile fazlaca idddalı.alper g.
“Bir soda, iki çay ne yapıyor?” dedim. “İyiler be amcası, büyüyorlar işte” dedi garson. Canımı ye garson.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder