Yaşamak merdiven çıkmak gibi.Çoğu vakit elektrikler kesilmiş yürüyen merdivende kocaman adımlar atıp söylenerek yukarı daha yukarı çıkmaya çalışmak gibi.
Yağmurlu günlerde ıslanıp ağırlaşan paçaların birbirine değerken çıkardığı sesten rahatsız olup hızlı adımlar atmak gibi bazen.
Ne bileyim,yaşamak bazen sonunu göremediğimiz bir merdiven gibi,tam bitirdik zannederken önümüze eklenen yeni bir basamak var gibi,sadece basamak çıkıyoruz,irdelemeye vakit bulamadan,durup düşünemeden,soluklanamadan çıkıyoruz ve yanımızda insanlar.Bizden farksız.Hepimiz aynıyız.Ne acı.
Dünya kocaman bir merdiven,yukarı çıkarken bir diğerinin elinden tutmak yasakmış meğer,herkes tekmiş hep,yalnızmış.Bu basamaklar hep umut verici,hep zor,burda düşmek yasak bayım,,