tanrım mola!

pahalı kan diye sürebilir şiir, ama sürmeyecek 
kimse masadan kalkmasın anlaşmada hesap ortak yazılı 
boş bir ayakkabı ile dolu bir ayakkabı arasındaki fark kadardır bazen insan 
çünkü herkes ucuz mazot ve ucuz ayakkabı almak ister 
neden-sonuç arasındaki kanlı ilişki ve sokaklardaki toplu striptiz 
striptizden kastım imgesel bir şey; kocasına çorap seçen bir kadınınki 
halkın yüzde yetmişbeşle desteklediği; katliamlar da özelleştirilsin 
kandiller tebrik edilsin ve herkes otururken karnını içine çeksin 
şimdi burada bebeğim, aşkım, birtanem: hatta hepsinden iki kere 
canlı müzik eşliğinde söylediğimi farzet etkileyici olsun diye 
böyle durumlarda işiniz bitince müzisyeni öldürebilirsiniz 
sonra her şeyi unuturuz: yüzseksenbin cigabaytlık unuturuz 
normal koleksiyonuna iki, memnuniyet koleksiyonuna bir parça daha ekleriz 
hiçbirşey olmamış gibi bir mısrayla devam ederek: 
bensizim, bütün mazeretlerini anlıyorum seni yalnız… 
ucuz mazot dizel araba diye sürebilir şiir ama sürmeyecek 
hiçbir şey olmamış gibi sürdüremem bu sıkıcı ironiyi 
hatır hatalarını ve a’dan z’ye bir dizi oluşturanları 
diziyi bozan, ilk fırsatta unutulacaklar listesine eklenenleri 
bunlar üzgün birinin cümlelerine benzemiyorsa üzgünüm 
ama boş çocuk terliklerine… ama tanrım! 
1.09.2005 tarihli hürriyet’te fotoğrafları vardı: 953 ölü 
hürriyet okuduğum için özür dilerim 
hesap ekstremdeki artı ve arabamın full deposu için özür dilerim 
beni seversin. varsa bir hakkım onu kullanıyorum. 
tanrım mola!

Osman Konuk
Ucuz Mazot